Dünya çapında Müslümanlar olarak, oruç tutma, dua etme ve düşünme ayını geride bırakırken, Ramazan’ı şükran ve özlemle uğurluyoruz. Ay boyunca, Allah ile bağlantımızı güçlendirmeye çalıştık. Geceleri, sahura kalktık, uzun bir gün için bedenimizi besledik. Gün boyunca, genellikle göz ardı ettiğimiz nimetleri düşündük ve şükrettik. Akşamları, camilerde teravih namazları için bir araya geldik, Kuran okuduk ve davet derslerine katıldık.
Ramazan’da her zaman çok cömert hissederiz. Çoğumuz, sürekli olarak ihtiyacı olanları desteklemek ve yardım eli uzatmak için sadaka veririz. Kalplerimiz şefkat ve empati ile dolu, iyilik ve kardeşlik eylemlerine katılırız. Her geçen gün artan bir umutla geçer, bizi bayramın sevinçli kutlamasına daha da yaklaştırır.
Ancak, bayramı beklerken, Gazze’deki kardeşlerimizin aylardır yaşadığı yürek parçalayan gerçeği göz ardı etmek her zaman imkansızdı. Biz sevinçli bir bayram için hazırlanırken, onlar yas tutuyorlardı. Evleri enkaza dönüştü, sevdikleri acımasız bir şiddetle hayattan koparıldı. Bombaların yankıları dualarının sesini bastırdı ve sevinçleri umutsuzlukla gölgelendi.
Hediye alışverişi yaptığımız, ailemizle bir araya gelip lezzetli yemekler yediğimiz zamanlarda, Gazze halkı barınaklarda sığınma ve teselli arıyordu, zihinleri acı ve yürekleri kederle doluydu. Önceki bayramlarda havayı dolduran kutlamalar, heyecan ve kahkaha, yas ve kederle yer değiştirdi.
Mübarek zamanlarda dua ederken ellerimizi kaldırdığımızda, her zaman Gazze halkını hatırlarız. Allah’tan (cc) acılarını hafifletmesini, topraklarına barış getirmesini ve hayatlarını yeniden inşa etmek için ihtiyaç duydukları güç ve direnci vermesini dileriz. Kalbimizin açık kalması ve ihtiyaç sahiplerine yardım etme konusundaki bağlılığımızın sadece daha da güçlenmesi dileğiyle.
